Alweer een tijd geleden ben ik hout gaan kopen voor het tafelblad. Met de auto van Arnaud ben ik hout gaan halen bij de Fijnhouthandel in Amsterdam, een duur grapje, want ik kreeg een boete van 70 euro voor fout parkeren. Maar hout had ik. Na schaven en puzzelen tot ik erbij neer viel,
en opdikken, kon ik een houtverbreding gaan maken.
De verschillende stukjes en mozaïeken heb ik goed gemerkt, zodat ik ze weer goed kon terug leggen, maar dan met lijm ertussen. Dat was een heel gedonder, omdat het zoveel verschillende stukken waren. Ik het dan ook in twee helfden gedaan, die ik nog door de van dikte bank kon schuiven zodat het zo vlak mogelijk kon worden.
Hier heb ik al de tweede helft gelijmd. Toen deze twee stukken ook aan elkaar gelijmd waren had ik een al erg spectaculair blad.
Heerlijk omdat weer in stukken te gaan zagen. Ik heb daar ook een tijdje over lopen dubben, omdat ik eerst dacht het met de handcirkelzaag te doen, maar juf Astrid overtuigde me om het gewoon met de formaatzaag te doen en eigenlijk was dat inderdaad zo gepiept.Een aantal braken natuurlijk door, omdat ze niet goed gelijmd waren of er scheuren in het hout zaten, maar dat was allemaal overkomelijk. Ik kon, om werken van het hout voor te zijn, gelijk gaan lijmen:
Eerst nog gezocht naar die lange serre-jointen, gelukkig had Erica net een aantal gemaakt voor haar PVB en die mocht ik (als eerste) gebruiken. Ook dit was wel wat gepuzzel en gezweet, maar ging ook wel goed, eigenlijk.Ik had met een ding echter geen rekening gehouden en dat was dat ik bij elkaar zo'n 12 cm zaagverlies had. Het blad werd daardoor ongeveer 9 cm te kort. Gelukkig had ik nog wat restjes die ik eraan kon plakken:
Ik had nu nog ongeveer 1 cm tekort, dus de beste oplossing was om de overstek dan 3 cm i.p.v. 4 cm te laten worden.Toen het ding uit de klemmen kwam was het echt prachtig. Hij was redelijk vlak, hier en daar moest ik nog wat opvullen met wat fineertjes, die ik van wat restjes afzaagde, en toen kon ik gaan schuren. Dat was lachen.
Omdat het kopshout is en sowieso hard hout, duurde het zelfs met de bandschuurmachine met korrel 60 uren voordat het klaar was. Daarna nog met korrel 80, en verder met de rotex en ik had een prachtig (na het op maat zagen) blad.
Met mooie details, als padoek spint:
En zo kwam het onderstel er ongeveer onder:
Corcol erop, naschuren met korrel 800!
En toen het vastschroeven. Na alle leraren en hotemetoten op dit probleem te hebben losgelaten, hebben Arnaud en ik onze universitair geschoolde breinen er op los gelaten. We kwamen tot de conclusie dat de krachten in het blad zo vreemd zijn dat lange of brede bladwervels geen zin hadden. Voor een uitgebreide uitleg moet je mezelf maar aanschieten, maar ik kan er een tekening bij maken die alles haarfijn uitlegt.Ik heb toen gekozen voor de snelste oplossing, namelijk de metalen bladwerveltjes die ik in de houtstek kon kopen. Niet de mooiste oplossing, maar wel de snelste en eenvoudigste.
Blad klaar, laatje maken.Slingerlatten, domplatten en schuiflatten op het onderstel schroeven:
Laatje pas maken met mijn fijne nieuwe minischaafje:
En pas!
Dingetje aan vals ladefrontje frezen (op zicht) om het makkelijk open te trekken:
En dan gaat het er ongeveer zo uit zien:
Volgende keer ga ik dat nog helemaal perfectioneren en het ladefront er aan schroeven, maar dat is een werkje van niks.Ik ben nu aan het schrapen, schuren en kanten breken (bijvoorbeeld bij de poten).
Volgende week istie af!
