Bijna geslaagd!

Heel veel te vertellen. Zeker ook omdat juf reflecties en dagjournaals wil zien. Maar dat betekent wel dat ik bijna klaar ben!

Alweer een tijd geleden ben ik hout gaan kopen voor het tafelblad. Met de auto van Arnaud ben ik hout gaan halen bij de Fijnhouthandel in Amsterdam, een duur grapje, want ik kreeg een boete van 70 euro voor fout parkeren. Maar hout had ik. Na schaven en puzzelen tot ik erbij neer viel,
en opdikken, kon ik een houtverbreding gaan maken.
De verschillende stukjes en mozaïeken heb ik goed gemerkt, zodat ik ze weer goed kon terug leggen, maar dan met lijm ertussen. Dat was een heel gedonder, omdat het zoveel verschillende stukken waren. Ik het dan ook in twee helfden gedaan, die ik nog door de van dikte bank kon schuiven zodat het zo vlak mogelijk kon worden.
Hier heb ik al de tweede helft gelijmd. Toen deze twee stukken ook aan elkaar gelijmd waren had ik een al erg spectaculair blad.
Heerlijk omdat weer in stukken te gaan zagen. Ik heb daar ook een tijdje over lopen dubben, omdat ik eerst dacht het met de handcirkelzaag te doen, maar juf Astrid overtuigde me om het gewoon met de formaatzaag te doen en eigenlijk was dat inderdaad zo gepiept.
Een aantal braken natuurlijk door, omdat ze niet goed gelijmd waren of er scheuren in het hout zaten, maar dat was allemaal overkomelijk. Ik kon, om werken van het hout voor te zijn, gelijk gaan lijmen:
Eerst nog gezocht naar die lange serre-jointen, gelukkig had Erica net een aantal gemaakt voor haar PVB en die mocht ik (als eerste) gebruiken. Ook dit was wel wat gepuzzel en gezweet, maar ging ook wel goed, eigenlijk.
Ik had met een ding echter geen rekening gehouden en dat was dat ik bij elkaar zo'n 12 cm zaagverlies had. Het blad werd daardoor ongeveer 9 cm te kort. Gelukkig had ik nog wat restjes die ik eraan kon plakken:
Ik had nu nog ongeveer 1 cm tekort, dus de beste oplossing was om de overstek dan 3 cm i.p.v. 4 cm te laten worden.
Toen het ding uit de klemmen kwam was het echt prachtig. Hij was redelijk vlak, hier en daar moest ik nog wat opvullen met wat fineertjes, die ik van wat restjes afzaagde, en toen kon ik gaan schuren. Dat was lachen.
Omdat het kopshout is en sowieso hard hout, duurde het zelfs met de bandschuurmachine met korrel 60 uren voordat het klaar was. Daarna nog met korrel 80, en verder met de rotex en ik had een prachtig (na het op maat zagen) blad.
Met mooie details, als padoek spint:
En zo kwam het onderstel er ongeveer onder:
Corcol erop, naschuren met korrel 800!
En toen het vastschroeven. Na alle leraren en hotemetoten op dit probleem te hebben losgelaten, hebben Arnaud en ik onze universitair geschoolde breinen er op los gelaten. We kwamen tot de conclusie dat de krachten in het blad zo vreemd zijn dat lange of brede bladwervels geen zin hadden. Voor een uitgebreide uitleg moet je mezelf maar aanschieten, maar ik kan er een tekening bij maken die alles haarfijn uitlegt.
Ik heb toen gekozen voor de snelste oplossing, namelijk de metalen bladwerveltjes die ik in de houtstek kon kopen. Niet de mooiste oplossing, maar wel de snelste en eenvoudigste.
Blad klaar, laatje maken.
Slingerlatten, domplatten en schuiflatten op het onderstel schroeven:
Laatje pas maken met mijn fijne nieuwe minischaafje:
En pas!
Dingetje aan vals ladefrontje frezen (op zicht) om het makkelijk open te trekken:
En dan gaat het er ongeveer zo uit zien:
Volgende keer ga ik dat nog helemaal perfectioneren en het ladefront er aan schroeven, maar dat is een werkje van niks.
Ik ben nu aan het schrapen, schuren en kanten breken (bijvoorbeeld bij de poten).
Volgende week istie af!

Kast Michiel

Met Michiel ben ik een kast aan het bouwen die hij ontworpen heeft. We hebben samen hout gehaald in Drenthe en gemachineerd. Nu zijn we aan het monteren. Dit zijn er een aantal foto's van:

Aaaaaaaaaaaaargh!

Dit zijn de boosdoeners waardoor ik in een flinke dip zat! Ik had helemaal geen zin meer, omdat deze onderdeeltjes niet mee wilden werken...
Ongeveer twee maanden geleden begon ik aan dit onderdeel, dat zorgt dat de poten demontabel zijn. Na een ochtend de frees instellen en een middag frezen, dacht ik klaar te zijn. Maar nee. De daarop volgende week wilde ik de dingen in het regelstel passen. Het bleek, doordat je de frees vier keer per blokje in moet stellen, dat ze allemaal ongelijk waren waardoor het blad niet goed op het onderstel zou kunnen. Niet zo'n heel erge ramp, want er was maar een dag verloren, maar ik ben toch maar even eerst aan de zwaluwstaartjes begonnen.
Die zijn erg strak geworden! Ik ben erg goed geworden met de beitel, dat ook van pas zal komen in het Archeon waar ik stage ga lopen. Dus dat een mooi laatje gaf me weer moed om opnieuw aan de hoekklosjes te beginnen.
Dsu ik weer een ochtend de frees instellen en een halve middag frezen (jaja, het ging al wat sneller). Nog steeds waren ze niet helemaal gelijk, maar dat kon ik met de hand bijwerken met wat fineertjes en beitelen.
Dus. Toen ging ik ze weer passen. Grmbl. Weer niet, nu omdat ze nu niet 45 graden waren! En ik was nog wel nauwkeurig geweest door alles dubbel te checken en met mijn verstekhaakje de hoek drie keer te meten. Toen legde ik mijn verstekhaakje tegen de verstekhaak van school. Blijkt ie niet 45 graden te zijn. Weer twee, drie dagen werk naar de kloten. Dus toen zag ik het even niet meer zitten.

Wiggert wist mij toen toch te overtuigen om met die hoekklossen die ik had, toch door te werken. Ik ben toen met de beitel de hoeken gaan recht trekken. Dat ging eigenlijk best aardig. Dus toen sloeg ik de klosjes in de groeven. Braken twee regels af. Volgende setback. Dus toen zat ik helemaal in zak en as.
Ik heb toen een goed plan bedacht. Want ja, ik wil wel mijn eindexamen halen. Dus na een weekje mijn zinnen te hebben verzet en tot rust gekomen te zijn ben ik weer met frisse moed begonnen. En ineens ging het goed!
Snel de regels weer vastgezet met de domino-frees, de hoekjes gelijmd, poten pas gemaakt en gaten er in geboord en daar stond ineens een tafel!
De hoekklossen zijn niet heel netjes geworden, maar je ziet ze toch nauwelijks en ze functioneren, dus dat is niet zo erg.
Volgende week laatje pas maken en dan met het blad beginnen. Ik heb er weer vertrouwen in!

Regelstel

Ik bespreek nu drie dagen waarin ik best veel verder ben gekomen. Op acht januari ben ik begonnen met een gat voor de la in de voorregel te maken. Dat moest ik doen met de bovenfrees, niet de handigste manier, maar ik had daarover niet echt goed nagedacht. En het was de eerst keer dat ik zo een regel/lade maak.
Dus ik heb een hele grote mal gemaakt van een aantal reststukken plaatmateriaal. Die hbe ik op elkaar geschroefd, zodat ik de de frees alleen maar tegen de klossen heen een weer hoefde te halen. Op een volgende foto zie je het resultaat, ik heb die dag geen foto's gemaakt. Hier ben ik een flinke tijd mee bezig geweest, dus ik heb die dag verder de poten op lengte gezaagd en de plankjes die die poten met de regels gaan verbinden (pootverbinders) van dikte en van breedte geschaafd.

Op 15 januari ben ik verder gegaan met die twee dingen. Ik heb 's ochtends de freestafel ingesteld om de pennen te slaan aan de pootverbinders. Daar ben ik eigenlijk de hele ochtend mee bezig geweest. Het frezen zelf duurde maar een half uurtje ofzo. Maar ik had wel mooie pootverbinders klaar.
Daar komen nog gaten in waar een bout doorheen kan die in de poten vast zit en daarmee kan je dus de poten aan de regels vast maken.
Die bouten zitten dus in de schuine stukjes die ik daarna uit de poten heb gehakt. Met de hand, dus best wel netjes, al zeg ik het zelf.

Afgelopen zaterdag ben ik gaan monteren. Eerst de hele ochtend bezig geweest met lamello's frezen. Daarna een meetfout herstellen (twee tussenregels waren te lang), door er een stuk af te zagen en dus ook weer lamello's in te frezen.
De midden- en hulpregels heb ik toen eerst even geschuurd, omdat ik als het eenmaal in elkaar zit er niet goed meer bij kan. Toen kon ik lijmen. De halfhoutsverbindingen waren zo strak dat ik ze bijna niet in elkaar kreeg, maar met heel veel kracht en veel gekraak en geschok kreeg ik ze toch op hun plek. Ook zonder lijm komen die nauwelijks meer los, laat staan met lijm. Het gaat hier dus om die middelste balk en die twee dwarsbalkjes.
Nu kon ik de twee regels er tegen aan lijmen, met een lamelloverbinding, dus.
En ik had aan het eind van de dag een gedeelte van het regelstel, zo goed als haaks! De rest doe ik volgende week.
Ik heb ook nog hout voor de la gemachineerd, maar omdat het nogal druk was in de machinale kreeg ik dat niet af.